Aventures dangereuses
Des hommes étaient en voyage. En chemin, ils s’arrêtèrent chez des anthropophages. Quand ceux-ci les virent la nuit, ils se mirent à se réjouir, les saisirent tous et les emprisonnèrent dans des cages de fer, deux par deux dans chaque cage. La nuit et le jour, à chaque moment, ils leur donnaient à manger. Quand ils furent bien gras, ils en mangèrent trois. Une nuit que les anthropophages dormaient, un des prisonniers, qui était avisé, chercha un moyen de sortir avec ses compagnons. Quand il eut fait un trou par où pouvaient sortir deux hommes, tous s’évadèrent. Le bruit du fer réveilla les gens qui se mirent à leur poursuite avec leurs lions et leurs serpents. Ils les reprirent tous, excepté deux, parmi lesquels était l’avisé. Ceux-ci parvinrent à s’échapper parce que, en entendant les anthropophages sur leurs traces, il avait construit une hutte d’herbes où ils s’étaient cachés, de sorte que personne ne les vit. Quand leurs ennemis furent partis, ils enlevèrent l’herbe et s’endormirent. À son réveil, l’avisé s’aperçut qu’un lion avait dévoré son compagnon. Il demeura stupéfait et effaré jusqu’à ce qu’il fût sorti de l’antre du lion et s’enfuit. Il aperçut une tente au loin, vers laquelle il se dirigea ; il y vit une femme qui lui dit : « Sois le bienvenu et le bien accueilli. » Puis elle l’invita à s’asseoir sur une natte, sous laquelle était dissimulé un trou. Quand l’avisé se fut assis, la femme tira la natte par-dessous, et l’homme tomba dans un puits. II resta là jusqu’à l’arrivée du maître de la tente, porteux hommes qu’il avait égorgés. Sa femme lui raconta ce qu’il s’était passé avec l’avisé puis ajouta : « Va le tuer aussi, il est plus gras qu’eux. » Mais le prisonnier saisit le maître de la maison par ses longues tresses et le tua. Contrefaisant sa voix, il demanda à la femme de le faire remonter. Celle-ci obéit, croyant qu’il s’agissait de son mari. À la vue de l’avisé, elle fut prise de terreur. Celui-ci l’obligea à lui livrer tout ce qu’ils possédaient en fait d’ornements, d’argent, de parures, d’esclaves, de chameaux, de moutons et de brebis. Elle lui donna tout cela et il put revenir vers les siens.
Թարգմանությունը Վտանգավոր արկածներ
Մարդիկ ճամփորդում էին։ Ճանապարհին նրանք կանգ առան մի քանի մարդակերների մոտ։
Երբ մարդակերները տեսան նրանց, սկսեցին ուրախանալ և բոլորին բռնեցին ու երկու-երկու բանտարկեցին երկաթե վանդակներում։ Գիշեր ու ցերեկ, աննդմեջ ուտելիք էին տալիս։ Երբ նրանք գիրացան, մարդակերնեը կերան նրանցից երեքին։ Մի գիշեր, երբ մարդակերը քնած էին, բանտարկյալներից մեկը, ով իմաստուն էր, ճանապարհ էր փնտրում իր ընկերոջ հետ դուրս գալու համար։ Երբ նա անցք բացեց, որից երկու մարդ կարող էին փախչել, նրանք բոլորը փախան։ Երկաթի ձայնը արթնացրեց մարդակերներին, և նրանք սկսեցին հետապնդել նրանց իրենց առյուծներով ու օձերով։ Բոլորին բրնեցին, բացի երկուսից, որոնց մեջ իմաստունն էր։ Նրան կարողացան փախչել, քանի որ, լսելով, թե ինչպես են մարդակերները հետևում իրենց, նա խոտածածկ խրճիթ էր կառուցել, որտեղ նրանք թաքնվել էին, այնպես որ ոչ ոք նրանց չտեսավ։ Երբ մարդակերները գնացին, նրանք հանեցին խոտը և քնեցին։ Երբ արթնացավ, իմաստունը նկատեց, որ առյուծը խժռել էր իր ուղեկցին։ Նա մնաց ապշած ու վախեցած, մինչև որ դուրս եկավ առյուծների որջից և փախավ։
Նա վրան տեսավ, և ուղղվեց դեպի այդ վրանը։ Նա այնտեղ տեսավ մի կնոջ, որը հրավիրեց նրան նստել գորգի վրա, որի տակ անցք էր թաքնված։ Երբ իմաստունը նստեց, կինը քաշեց գորգը, և իմաստունը ընկավ այդ անցքի մեջ։ Նա մնաց այնտեղ, մինչև վրանի տերը եկավ՝ բերելով երկու մարդու, որոնց կոկորդը նա կտրել էր։ Նրա կինը պատմեց նրան, թե ինչ է պատահել , ապա ավելացրեց. «Գնա նրան էլ սպանիր, նա նրանցից գեր է։ » Բայց իմասունը բռնեց տան տիրոջը և սպանեց նրան։ Իմաստունին տեսնելով՝ կինը սարսափեց։ Իմաստունը ստիպեց կնոջը հանձնել այն ամենը, ինչ ունեին՝ զարդերով, փողով, նրբագեղությամբ, ստրուկներով, ուղտերով, և ոչխարներով։ Կինը տվեց նրան այդ ամենը, և նա կարողացավ վերադառնալ իր ընտանիք:
Վարագ Նարեկ Տումանեան 